Absolwent energetyki zajął II miejsce w konkursie SIMP na najlepszą pracę dyplomową | WIMiO - Politechnika Gdańska

Kapituła Konkursu za najlepszą pracę dyplomową o profilu mechanicznym wykonaną i obronioną w krajowej wyższej szkole technicznej pod przewodnictwem prof. dr hab. inż. Jana Pilarczyka wręczyła wyróżnionym uczestnikom dyplomy. Wśród nagrodzonych znalazł się inż. Karol Pajórek absolwent Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Okrętownictwa Politechniki Gdańskiej, który zajął II miejsce z ponad 130 nadesłanych prac z całej Polski. Promotorem pracy laureata był dr inż. Bartosz Dawidowicz z Instytutu Energii.

– To dla mnie ogromne wyróżnienie. Od samego początku studiów inżynierskich na Politechnice Gdańskiej wśród moich zainteresowań naukowych szczególne miejsce zajmowały technologie OZE oraz innowacyjne i holistyczne podejście do tych technologii. Punktem przełomowym był dla mnie czwarty semestr studiów, kiedy realizowałem przedmiot odnawialne źródła energii. Dzięki prowadzącemu przedmiot – dr. inż. Bartoszowi Dawidowiczowi, zapamiętałem jeden, szczególnie ważny przekaz: technologie odnawialnych źródeł energii w obecnej formie nie są magicznym rozwiązaniem kryzysu klimatycznego. Przed nami, inżynierami, stoi jeszcze ogrom wyzwań, którym trzeba sprostać, aby uczynić OZE prawdziwie konkurencyjnymi dla energetyki opartej o zasoby nieodnawialne – powiedział inż. Karol Pajórek.

Wyzwania w projekcie

Praca inż. Karola Pajórka składała się z trzech części – obszernego przeglądu literaturowego zagadnień teoretycznych, przedstawienia projektów koncepcyjnych układów chłodzenia oraz wstępnego projektu wybranego rozwiązania.

Problem, który trzeba było rozwiązać w pracy, najprościej wytłumaczyć można tak:

– „Gdy temperatura paneli PV rośnie, wtedy produkują one coraz mniej energii elektrycznej – zaprojektuj system, który ochłodzi te panele, aby mogły pracować z większą sprawnością” – tłumaczył absolwent.

Największym wyzwaniem dla dyplomanta okazał się finalny projekt koncepcyjny pływającej elektrowni fotowoltaicznej typu FTCC (red. Floating Tracking Cooling Concentrator). –  Tego typu elektrownie wykazują wysoką sprawność konwersji energii, ale jednocześnie są koncepcją słabo zbadaną, z zaledwie garścią pracujących projektów pilotażowych na całym świecie – głównie w rejonach o dużym nasłonecznieniu. W mojej pracy udowodniłem, że w okołozwrotnikowych strefach klimatycznych (tutaj rozważany był południowy Egipt) tego typu instalacje są zdecydowanie bardziej opłacalne (krótszy czas zwrotu inwestycji), w porównaniu z klasycznymi lądowymi instalacjami fotowoltaicznymi, które wykorzystują taką samą liczbę paneli fotowoltaicznych – zaznaczył.

–  Co więcej, korzystając z gotowego własnego schematu obliczeniowego przeprowadzonego dla projektu, który miałby znaleźć się na jeziorze Nasera w Egipcie, mogłem również oszacować opłacalność takiej inwestycji na terenie Polski. Okazało się, że po uwzględnieniu kosztu zakupu gruntu pod lądową instalację fotowoltaiczną w okolicy Żarnowca, zbudowanie alternatywnej, pływającej instalacji typu FTCC na górnym zbiorniku elektrowni szczytowo-pompowej Żarnowiec jest bardziej atrakcyjne ekonomicznie – dodał.

Plany na przyszłość

Inż. Karol Pajórek planuje rozwijać się w zakresie technologii związanych z OZE. Pierwszym krokiem będą studia magisterskie na Uniwersytecie Technicznym w Kopenhadze, jednej z najlepszych na świecie uczelni w zakresie technologii energetyki odnawialnej.  A co dalej? - W przyszłej pracy chciałbym skupić się na projektowaniu zintegrowanych z budownictwem hybrydowych systemów OZE. Jestem przekonany, że dzięki indywidualnemu podejściu do każdego projektu takie systemy mają szanse wykazać zdecydowanie większą sprawność od swoich odpowiedników instalowanych według jednego, niezmiennego schematu.