Wychowankami prof. Dębickiego byli wybitni organizatorzy przemysłowi oraz naukowcy, m.in. Jerzy Bielecki – wieloletni dyrektor Fabryki Samochodów Osobowych na Żeraniu, Zbigniew Kordek – wieloletni dyrektor Gdańskiej Stoczni Remontowej, prof. Marian Cichy – rektor Politechniki Gdańskiej (1978-81) oraz profesorowie Politechniki Gdańskiej: Zbigniew Zaczek i Andrzej Zimniak. Prof. Dębicki był doradcą technicznym w Centralnym Biurze Konstrukcji Przemysłu Motoryzacyjnego oraz w Okręgowym Zarządzie Technicznej Obsługi Rolnictwa w Gdańsku. Działał w Komisji Motoryzacyjnej Polskiego Komitetu Normalizacyjnego jako przewodniczący Podkomisji Ogumienia. W 1951 roku powołany został na członka Komitetu Budowy Maszyn PAN. Był członkiem Rady Naukowo-Technicznej przy ministrze Przemysłu Ciężkiego oraz redaktorem wydawnictw naukowych: Instytutu Maszyn Przepływowych PAN, Instytutu Transportu Samochodowego, Instytutu Przemysłu Gumowego i Rady Motoryzacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów.
Opublikował wiele artykułów na łamach "Techniki Samochodowej", "Mechanika" i "Technicznego Poradnika Samochodowego" (1955). Podsumował swoje badania w książce pt. „Teoria samochodu teoria napędu” (1969).
Prof. Dębicki aktywnie działał w SIMP, do którego należał od 1936 roku. Był jednym z założycieli Oddziału Gdańskiego SIMP w 1946 roku, wiceprzewodniczącym pierwszego zarządu tego oddziału i przewodniczącym drugiej kadencji w latach 1948-49. W latach 1936-51 był członkiem zagranicznym Society of Automotive Engineers w USA. Na Politechnice Gdańskiej zorganizował Związek Nauczycielstwa Polskiego i w latach 1945-47 był jego pierwszym przewodniczącym. Przez szereg lat działał w Gdańskim Towarzystwie Naukowym, pełnił funkcje członka Zarządu i przewodniczącego Wydziału IV Nauk Technicznych.
Za działalność techniczną, naukową i społeczną został odznaczony: Krzyżami Kawalerskim i Oficerskim OOP (1956 i 1973), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1947), godnością członka honorowego SIMP (1967) oraz odznakami: Za Zasługi dla Gdańska i Zasłużony Ziemi Gdańskiej.
Zmarł 21.04.1977 i został pochowany na cmentarzu komunalnym Srebrzysko w Gdańsku.
 |
Doc. dr inż. Wojciech Nowakowski urodził się 01.04.1923 roku w Poznaniu jako syn Zofii i Mariana. Gimnazjum im. A. Mickiewicza ukończył w 1939 roku. W okresie II Wojny Światowej mieszkał w Krakowie, gdzie w warunkach okupacji na tajnych kompletach ukończył liceum. |
Studia wyższe ukończył w roku 1952 na Wydziale Mechanicznym Politechniki Gdańskiej. W trakcie studiów w 1950 roku został zaproszony przez prof. Mieczysława Dębickiego do pracy w Katedrze Pojazdów Mechanicznych Politechniki Gdańskiej na stanowisku zastępcy asystenta. Pracę doktorską pt.: „Wpływ elastyczności podłużnej zawieszenia na parametry ruchu pionowego masy uresorowanej samochodu”, obronił na ówczesnym Wydziale Maszynowym Politechniki Gdańskiej w 1964 roku, uzyskując stopień naukowy doktora nauk technicznych. Promotorem pracy był prof. Mieczysław Dębicki. W 1969 roku uzyskał stanowisko docenta. Pracował w Katedrze do przejścia na emeryturę w roku 1991, a następnie prowadził zlecone wykłady z budowy pojazdów. Był znakomitym dydaktykiem, przystępnym dla studentów, przyjacielem dla współpracowników. Wypromował czterech doktorów, wszystkie prace zostały wyróżnione. Był także promotorem 205 dyplomowych prac inżynierskich i magisterskich.
Autor licznych prac naukowo-badawczych dla: Biura Konstrukcyjnego Przemysłu Motoryzacyjnego w Warszawie, Ministerstwa Obrony Narodowej, Marynarki Wojennej, Zakładu Przemysłu Gumowego „Stomil” w Poznaniu, Olsztyńskich Zakładów Opon Samochodowych i innych. Można tu wyróżnić następujące prace: Metodyka badań parametrów powietrza chłodzącego silnik – wraz z projektem stanowiska badawczego (1954), Podstawy teoretyczne i obliczanie resorowania pneumatycznego (1960), Istota i badanie promieniowych właściwości sprężystych opony samochodowej (1961), Badanie sprężystości obwodowej opony (1961), Metodyka fotografowania płaszczyzny styku opony z jezdnią w czasie ruchu. (1974), Badania przyczepności wzdłużnej opon samochodów osobowych (1978), Badania przyczepności wzdłużnej opon samochodów ciężarowych (1982). W 1970 roku odbył staż naukowy w Technische Hogeschool Delft Lab. voor Voertuigtechnik (Holandia), gdzie badał właściwości drenażowe opon na mokrych nawierzchniach.
