Odszedł prof. Lech Kobyliński, doktor honoris causa PG | WIMiO - Politechnika Gdańska

Profesor Lech Kobyliński urodził się 1 maja 1923 r. w Wilnie. Związany był z Politechniką Gdańską od 1945 r., początkowo jako student, a od 1948 r. jako  pracownik. Tu przeszedł przez wszystkie stanowiska wydziału wyższej uczelni i tu też uzyskał wszystkie stopnie naukowe. W czasie swej wieloletniej pracy na uczelni - choć jego działalność daleko przekraczała jej mury - dał się poznać jako wybitny naukowiec, inżynier i dobry organizator. Był uznanym specjalistą w wybranych zagadnieniach okrętowych, nie tylko w kraju, ale i za granicą.Zawsze był człowiekiem twórczym i miał wiele pomysłów, do których przekonywał innych. Zawsze wykazywał wielki zapał przy ich realizacji i potrafił go przekazać swoim współpracownikom. Reprezentując przez wiele lat Wydział Okrętowy Politechniki Gdańskiej, przyczynił się do podniesienia prestiżu naszej uczelni na forum wszystkich znaczących morskich państw świata. W roku 1993 przeszedł na emeryturę. Nie zerwał jednak więzi z uczelnią, a w szczególności z Wydziałem Oceanotechniki i Okrętownictwa, któremu poświęcił większość swego życia. Zawsze służył swym doświadczeniem i pomocą.

II wojna światowa

Profesor Lech Kobyliński w czasie II wojny światowej był organizatorem i dowódcą (pod pseudonimem „Konrad”) konspiracyjnego oddziału szturmowego im. Czwartaków. Był głównym uczestnikiem II zamachu na Café Club 11 lipca 1943 (to on wszedł do lokalu i rzucił na środek sali ładunek wybuchowy). Jednocześnie pełnił funkcję oficera operacyjnego Okręgu AL nr. 1 Warszawa-Miasto i dowódcy Podokręgu I Śródmieście. Brał udział w powstaniu warszawskim, jako dowódca IV Batalionu AL „Czwartaków”, walcząc na Woli, Starym Mieście (tu m.in. d-ca obrony reduty „Mostowa”) i Żoliborzu. Dwukrotnie ranny i kontuzjowany, awansowany do stopnia kapitana. Przypadkiem ocalał 26 sierpnia 1944 po zbombardowaniu kamienicy przy ul. Freta 16, kiedy pod jej gruzami zginęło kilku członków dowództwa Okręgu Warszawskiego AL. Po upadku powstania odmówił poddania się Niemcom i wraz z grupą pozostałych przy życiu żołnierzy batalionu im. Czwartaków przepłynął Wisłę. Po wojnie służył w Marynarce Wojennej.

Inne działania

Był twórcą ośrodka badawczego Politechniki Gdańskiej w Iławie, w którym testowano zachowanie modeli statków w warunkach rzeczywistego falowania. Konstruktor eksperymentalnych form jednostek pływających – wodolotów i poduszkowców. Wieloletni dyrektor Instytutu Okrętowego Politechniki Gdańskiej. Pełnił też funkcję redaktora naczelnego miesięcznika "Budownictwo Okrętowe" (1972-1976).Po zakończeniu z przyczyn politycznych programu konstrukcji wodolotów (zbudowano tylko jedną jednostkę, której nadano nazwę "Zryw I" w 1966, po czym program pod naciskiem ZSRR został przerwany), prowadził aktywne badania nad konstrukcjami poduszkowców. W latach 1976–1983 przebywał w Londynie jako członek sekretariatu Międzynarodowej Organizacji Morskiej. W latach 1986–1990 był sekretarzem naukowym Oddziału PAN w Gdańsku. Wykładał jako zaproszony profesor na wielu politechnikach zagranicznych, m.in. w Petersburgu, Bremie, Trondheim, Teheranie i Bandar-e Abbas. Był członkiem Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Towarzystwa Okrętowców Polskich „Korab”, Schiffbautechnische Gesellschaft w Hamburgu, The International Hydrofil  Society.

Wyróżnienia

Został wyróżniony godnością doktora honoris causa Leningradzkiego Instytutu Budowy Okrętów (1988), Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni (1990), Politechniki Gdańskiej (6 X 2004) za: „zasługi w projektowaniu statków, wybitne zasługi za wprowadzenie do nauki wiedzy o hydromechanice okrętu, stateczności statków i bezpieczeństwa ruchu morskiego, aktywną promocję Politechniki Gdańskiej w Polsce i na świecie zwłaszcza z dziedziny: oceanotechniki, nautyki. Był promotorem wielu inżynierów, doktorów, którzy rozwinęli przemysł okrętowy w Polsce. Całe swoje życie jako profesor i obywatel poświęcił dawaniu jak najlepszego świadectwa: prawdzie, najdroższej ojczyźnie i przezwyciężaniu trudności dla dobra narodu polskiego”.

Był laureatem nagrody CEMT (Confederation of European Maritime Technology Association), laureatem Medalu im. Akademika Kryłowa.

Został odznaczony Orderem Virtuti Militari IV klasy, Krzyżem Walecznych, Krzyżem „Pro Mari Nostro”, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski oraz innymi odznaczeniami państwowymi, regionalnymi, resortowymi i wojskowymi.

Uroczystości pogrzebowe odbędą się w środę, 2 lutego, o godzinie 13:30 na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.