Prof. Michał Wasilczuk głównym egzaminatorem w Luleå  University of Technology | WIMiO - Politechnika Gdańska

Luleå  University of Technology (LTU) na północy Szwecji to  jeden z ważnych uniwersytetów technicznych w tym kraju, z rozpoznawalnym międzynarodowo potencjałem badawczym w dziedzinie tribologii i inżynierii mechanicznej.

Praca doktorska pt. „Tribologia samosmarnych kompozytów polimerowych do zastosowań w energetyce wodnej” dotyczyła polimerowych bezsmarowych materiałów stosowanych na łożyska ślizgowe w turbinach wodnych. - Podobnymi zagadnieniami zajmowała się nasza katedra kilka lat temu we współpracy z polskimi elektrowniami wodnymi, a wyniki badań były opublikowane w czasopiśmie „Wear”. Były one  również wykorzystane przez doktorantkę – mówił prof. Michał Wasilczuk.

Ekologiczne rozwiązanie

Praca doktorska w Szwecji, podobnie jak w Polsce, może mieć formę manuskryptu („monograph thesis”) lub zbioru artykułów uzupełnionego o część wprowadzającą („compilation thesis”). Praca doktorska Marii Radiouchkiny była złożona z części wstępnej i pięciu artykułów, w tym trzech w czasopiśmie „Wear” (IF=4,695 i 200 pkt. na liście MEiN). Doktorantka przeprowadziła obszerne i szczegółowe badania procesu zużywania materiałów polimerowych niewymagających smarowania, stosowanych we współczesnych turbinach wodnych, zamiast dotychczasowych materiałów metalowych, które wymagały smarowania smarami plastycznymi.

– Brak konieczności smarowania oznacza brak zagrożenia zanieczyszczeniem wód. Do badań wykorzystano specjalnie zbudowane stanowisko badawcze oraz współczesne techniki obrazowania do analizy zużytych powierzchni łożysk – podkreślił prof. Wasilczuk.

Obrona w Szwecji odbywa się zupełnie inaczej niż w Polsce – wyznaczany jest egzaminator (Faculty Opponent) – tę funkcję pełnił prof. Wasilczuk – i trzy- lub pięcioosobowa komisja oceniająca (Grading Committee). Wszystkie osoby są powołane przez odpowiednik Rady Dyscypliny i są spoza Uczelni – w tym przypadku z Niemiec, Indii i Finlandii oraz przewodniczący komisji z macierzystej uczelni.

Obrona doktoratu jest publiczna, trwa około 3-3,5 godziny i składa się z kilku części:
- prezentacja głównych osiągnięć pracy przez kandydata,
- część egzaminacyjna, w której przez około 1,5 godziny doktorant odpowiada na szczegółowe pytania zadawane przez egzaminatora przed całym audytorium,
- pytania pozostałych członków komisji oceniającej

Po obronie komisja wraz z egzaminatorem i promotorami udaje się na niejawną naradę, podczas której odbywa się omówienie wyników obrony i głosowanie nad nadaniem stopnia doktora. W przypadku tego doktoratu zarówno prezentacja, jak i część egzaminacyjna przebiegły bez zarzutu i jednogłośnie przyznano Marii Radiouchkinie stopień doktora.