Historia | WIMiO - Politechnika Gdańska

Zarządzeniem Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego z dnia 16.IX.1952 r. powołano Zakład Naukowy Maszyn i Urządzeń Okrętowych Pomocniczych. Powstała ona po reorganizacji Katedry Zastosowania i Użytkowania Maszyn Okrętowych.

W wyniku kolejnej reorganizacji powstały dwie katedry, Katedra Siłowni Okrętowych i Katedra Okrętowych Urządzeń Pomocniczych. W okresie pierwszych dwóch lat Katedra Okrętowych Urządzeń Pomocniczych nie posiadała kierownika – funkcję tę pełnił zastępczo kierownik Katedry Siłowni Okrętowych z-ca prof. mgr inż. Janusz Staliński.

W 1953 r. zarządzeniem Ministra Szkolnictwa Wyższego przemianowano Katedrę wraz z Zakładem Naukowym Maszyn i Urządzeń Pomocniczych na Katedrę Okrętowych Urządzeń Pomocniczych. Pierwszym kierownikiem katedry został w 1954 r. zastępca prof. mgr inż. Tadeusz Gerlach.

Katedra prowadziła na kursie magisterskim i inżynierskim wykłady i ćwiczenia z okrętowych wymienników ciepła (chłodnice, skraplacze, wyparowniki), z okrętowych urządzeń pokładowych (wciągarki ładunkowe, kotwiczne, trałowe, holownicze i cumownicze) oraz z urządzeń sterowych.

Działalność naukowa Katedry ograniczała się praktycznie do przygotowania wykładów i ćwiczeń, ponieważ nie istniała w języku polskim odpowiednia literatura odpowiadająca programowi nauczania.

W 1963 r. odchodzi z katedry i politechniki mgr inż. J. Bobotek – przenosi się do Wrocławia. Jego miejsce zajmuje mgr inż. Leonard Wieliczko.

W ramach reorganizacji wydziału Budowy Okrętów do Katedry Okrętowych Urządzeń Pomocniczych zostaje przyłączona Katedra Nawigacji wraz z jej pracownikami, tj. wykładowcą, mgr inż. Alfonsem Kwiczorem i mgr inż. Stefanem Figlarowiczem.

W 1967 r. odchodzi z katedry mgr inż. S.Figlarowicz, a jego miejsce zajmuje mgr inż. Lucjan Woźniak.

Rok 1969 przynosi powiększenie katedry o doc. dr inż. Józefa Burzyńskiego i adiunkta Jerzego Sołdka. W tym roku na podstawie zarządzenia Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego przemianowano Wydział Budowy Okrętów na Instytut Okrętowy na prawach wydziału.

Skład Zakładu Okrętowych Urządzeń Pomocniczych był w tym czasie następujący: doc. mgr inż. Tadeusz Gerlach – kierownik Zakładu, doc. dr inż. Józef Burzyński, wykładowca mgr inż. Alfons Kwiczor, adiunkt dr inż. Jerzy Sołdek, sta.asystent mgr inż. Leonard Wieliczko i asystent mgr inż. Zbigniew Podkowik.

W 1971 r. prof. T. Gerlach przechodzi do Instytutu Maszyn Przepływowych PAN na stanowisko dyrektora, a pełnienie obowiązków kierowania Zakładem powierzono starszemu wykładowcy, mgr inż. Henrykowi Pletemu.

W roku 1972 po objęciu przez  prof. Tadeusza Gerlacha stanowiska dyrektora Instytutu Maszyn Przepływowych PAN kierownikiem Zakładu został doc. dr inż. J.Burzyński. Do zakładu przybywają nowi pracownicy: st.wykł. mgr inż. Henryk Plety, mgr inż. Zbigniew Kałaska oraz mgr inż. Czesław Dymarski.

Rok później do Zakładu Okrętowych Urządzeń Pomocniczych włączono Zespół Badawczy Automatyki Okrętowej, zorganizowany i kierowany przez dra inż. Jerzego Sołdka i powołano nowy zakład – Zakład Urządzeń Okrętowych, którego kierownikiem został doc. dr inż. Józef Burzyński. Spowodowało to znaczne zwiększenie personelu oraz rozszerzenie zakresu tematyki badawczej i dydaktycznej Zakładu.

W okresie 1987 – 90, z uwagi na wybór doc. dr inż. J. Burzyńskiego na stanowisko dyrektora Instytutu Okrętowego, obowiązki kierownika Zakładu pełnił dr hab. inż. Zygmunt Paszota.

W roku 1977 Zakład powiększa się o dr inż. Zygmunta Paszotę, mgr inż. Kazimierza Koralewskiego i mgr inż. Czesława Mirkowskiego i jego skład w owym czasie przedstawia się następująco:

kierownik zakładu – doc. dr inż. Józef Burzyński, adiunkci – dr inż. Zygmunt Paszota, dr inż. Leonard Wieliczko, starsi wykładowcy – mgr inż. Henryk Plety, mgr inż. Alfons Kwiczor, starsi asystenci – mgr inż. Czesław Dymarski, mgr inż. Kazimierz Koralewski, mgr inż. Czesław Mirkowski; pracownicy naukowo-badawczy: adiunkt – dr inż. Andrzej Lenart, starsi asystenci – mgr inż. Zbigniew Czerniak, mgr inż. Zbigniew Podkowik; pracownicy inżynieryjno-techniczni: mgr inż. Tadeusz Blekiewicz, mgr inż. Grzegorz Cerkaski, mgr inż. Hanna Czerniak, mgr inż. Marek Dembiński, mgr inż. Joanna Drozd, Daniel Dudziak, mgr inż. Jerzy Gołębiowski, mgr inż. Norbert Gawroniak, mgr inż. Olga Guk, Henryk Jesikiewicz, mgr inż. Andrzej Kaczmarek, mgr inż. Zenon Kapała, mgr inż. Jan Kniat, mgr inż. Jan Konieczka, mgr inż. Andrzej Kozioł, mgr Maria Krzemińska, mgr inż. Roman Lutowski, mgr inż. Włodzimierz Martin, mgr inż. Maria Meller-Kapcia, mgr inż. Janusz Mil, mgr inż. Marek Nikodemski, mgr inż. Barbara Patkowska, mgr inż. Jan Patkowski, mgr inż. Bolesław Pempera, mgr inż. Maciej Piechówka, mgr inż. Tadeusz Puławski, mgr Franciszek Przechowski, mgr inż. Wiktor Radomski, mgr inż. Kazimierz Redlarski, mgr inż. Olgierd Skibski, mgr inż. Krzysztof Snopek, Stefan Świętochowski, dr inż. Stefan Zieliński.

Rok 1980 przynosi zmiany w obsadzie Zakładu, który przedstawia się następująco:

kierownik Zakładu – doc. dr inż. Józef Burzyński, pracownicy naukowo-dydaktyczni: profesor nadzwyczajny – mgr inż. Tadeusz Gerlach, adiunkci – dr inż. Zygmunt Paszota, dr inż. Leonard Wieliczko, starsi wykładowcy – mgr inż. Henryk Plety, mgr inż. Olgierd Skibski, starsi asystenci – mgr inż. Czesław Dymarski, mgr inż. Kazimierz Koralewski, mgr inż. Franciszek Magnowski; pracownicy naukowo-badawczy: adiunkt – dr inż. Andrzej Lenart, starszy asystent – mgr inż. Zbigniew Czerniak; pracownicy inżynieryjno-techniczni: mgr inż. Tadeusz Blekiewicz, mgr inż. Grzegorz Cerkaski, mgr inż. Hanna Czerniak, mgr inż. Joanna Drozd, mgr inż. Marek Dembiński, mgr inż. Daniel Dudziak, Zbigniew Dubiel, mgr inż. Norbert Gawroniak, Henryk Jesikiewicz, mgr inż. Jan Kniat, Zenon Kapała, mgr Maria Krzemińska, mgr inż. Roman Lutowski, mgr inż. Włodzimierz Martin, mgr Maria Meler-Kapcia, mgr inż. Marek Nikodemski, mgr inż. Barbara Patkowska, mgr inż. Jan Patkowski, mgr inż. Bolesław Pempera, mgr inż. Zbigniew Podkowik, mgr Franciszek Przechowski, mgr inż. Tadeusz Puławski, mgr inż. Kazimierz Redlarski, Stefan Świętochowski, dr inż. Stefan Zieliński.

Po czym w latach 1983/84 znowu zauważamy liczne zmiany w składzie osobowym Zakładu: np. już nie są starszymi asystentami, ale po obronie doktoratów – adiunktami: dr inż. Czesław Dymarski, dr inż. Kazimierz Koralewski, dr inż. Zbigniew Podkowik oraz jak poprzednio dr inż. Zygmunt Paszota, dr inż. Leonard Wieliczko, a z pracownika inżynieryjno-technicznego na dydaktycznego przeszedł dr inż. Stefan Zieliński; nadal starszym asystentem jest mgr inż. Franciszek Magnowski, asystentem mgr inż. Jan Ilnicki a pracownicy naukowo-badawczy to: dr inż. Andrzej Braniecki, dr inż. Andrzej Lenart, mgr inż. Zbigniew Czerniak. Pracownicy inżynieryjno-technicznych wówczas to: mgr inż. Krzysztof Anzelewicz, mgr inż. Tadeusz Blekiewicz, mgr inż. Grzegorz Cerkaski, mgr inż. Hanna Czerniak, mgr inż. Marek Dembiński, Daniel Dudziak, mgr inż. Norbert Gawroniak, inż. Jerzy Jabłoński, Henryk Jesikiewicz, mgr inż. Jan Koralewski, Zenon Kapała, mgr inż. Jan Kniat, mgr Maria Krzemińska, mgr inż. Włodzimierz Martin, mgr Maria Meler-Kapcia, mgr inż. Marek Nikodemski, mgrinż. Barbara Patkowska, mgr inż. Jan Patkowski, mgr inż. Bolesław Pempera, mgr Franciszek Przechowski, mgr inż. Kazimierz Redlarski, mgr inż. Tomasz Rawiński, Stefan Świętochowski, mgr inż. Ryszard Strojnowski.

W 1990 r. powołano Wydział Oceanotechniki i Okrętownictwa, a w miejsce zakładów – katedry. Zakład Urządzeń Okrętowych otrzymał nazwę Katedry Urządzeń Okrętowych i Oceanotechnicznych. W tym czasie pracę w Katedrze podjął doc. dr hab. inż. Józef Krępa, dotychczasowy pracownik Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni, który w następnym roku, po śmierci doc. J. Burzyńskiego, objął po nim kierownictwo Katedry.

W tym samym roku powołano na Wydziale Zakład Technik Informatycznych, który został wydzielony z Katedry Urządzeń Okrętowych i Oceanotechnicznych. Wpłynęło to na osłabienie Katedry.

Rok 2001 przyniósł dalsze rozdrobnienie struktur organizacyjnych Wydziału. Z jednego z zakładów Katedry utworzono Katedrę Podstaw Konstrukcji Maszyn Okrętowych, której kierownikiem został dr hab. inż. Z. Paszota, prof. nadzw. PG.

Tego samego roku, w związku z przejściem na emeryturę dr hab. inż. Józefa Krępy, prof. nadzw. PG, na kierownika Katedry Urządzeń Okrętowych i Oceanotechnicznych powołano dr hab. inż. Czesława Dymarskiego.

W roku 2003, w wyniku reorganizacji Wydziału, mającej na celu wzmocnienie jednostek organizacyjnych, nastąpiło połączenie Katedry Urządzeń Okrętowych i Oceanotechnicznych z Katedrą Podstaw Konstrukcji Maszyn Okrętowych i z Zakładem Technik Informatycznych. Nowa, silniejsza jednostka zachowała nazwę Katedry Urządzeń Okrętowych i Oceanotechnicznych. Kierownikiem Katedry został dr hab. inż. Czesław Dymarski, prof. nadzw. PG.

W 2010 r. zmieniono nazwę Katedry na Katedra Mechatroniki Morskiej. W 2014 r. skład Katedry wyglądał następująco: prof. dr hab. inż. Czesław Dymarski (kierownik) , prof. Z. Paszota, dr hab. inż. Wojciech Litwin, dr hab. inż. Rafał Szłapczyński, dr inż. W. Leśniewski, dr inż. T. Niksa, dr inż. D. Piątek, dr inż. M. Życzkowski, mgr inż. J. Kapcia, dr inż. A. Kniat, inż. D. Łutowicz, mgr inż. E. Piątkowska, mgr inż. J. Żywicki.

W 2019r. w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego przez prof. dr hab. inż. Czesława Dymarskiego, nowym kierownikiem zostaje dr hab. inż. Wojciech Litwin.

W 2021 r. dochodzi do połączenia Wydziału Mechanicznego z Oceanotechniki i Okrętownictwa. Instytut Oceanotechniki i Okrętownictwa – spadkobierca tradycji wcześniejszego Wydziału utrzymuje strukturę bardzo podobną do wcześniejszej z tą różnicą, że Katedry stają się Zakładami. Nowa nazwa to Zakład Wyposażenia Okrętu. Część pracowników dawnej Katedry powołuje do życia Zakład Informatyki Technicznej.