Doc. dr inż. Zygmunt Wierzchowski urodził się 07.06.1926 roku w Kowlu. Pracę w Katedrze Maszyn Dźwigowych i Przenośnikowych rozpoczął w 1953 roku w charakterze asystenta jeszcze jako student Wydziału Mechanicznego. Prace doktorską, której promotorem był prof. Alfred Rachalski, obronił w 1963 roku. Na stanowisko docenta został powołany w 1968 roku. W tym samym roku otrzymał nominację na kierownika Katedry Maszyn Dźwigowych i Budowlanych. W roku 1969 został Kierownikiem Zakładu Maszyn Roboczych i Pojazdów Mechanicznych, którą to funkcję pełnił do 1974 roku. Po podziale w 1974 roku Zakładu na dwa oddzielne zakłady, został kierownikiem Zakładu Maszyn Roboczych Ciężkich. W latach 1977-1981 był Dziekanem Wydziału Budowy Maszyn. W 1991 roku odszedł na emeryturę, mając opinię zasłużonego dydaktyka i cenionego naukowca. Zmarł w lipcu 1997 roku.
Działalność dydaktyczna
Działalność dydaktyczna Katedry Pojazdów Mechanicznych była związana ze specjalnością samochodową, prowadzoną początkowo na „Oddziale Samochodowym”, a później jako „Samochody i Ciągniki”. Wykładane były następujące przedmioty: teoria ruchu samochodów, budowa samochodów, budowa ciągników rolniczych, badania samochodów, eksploatacja samochodów, elektrotechnika samochodowa, a okresowo, w ramach zmieniających się programów także: gazogeneratory, paliwa i smary, teoria stateczności samochodów, seminarium aktualności technicznych, technologia napraw i obsługi technicznej.
Baza materialna Katedry Pojazdów Mechanicznych była początkowo skromna. Obejmowała dwa pokoje i małe pomieszczenie laboratoryjne z warsztatem w budynku zwanym szumnie „Instytut Samochodowy”, leżącym w przedłużeniu osi gmachu Wydziału Elektrycznego. Dodatkowy pokój Katedra miała w Gmachu Głównym. Po 10 latach, w roku 1955, Katedra przeniosła się do nowego budynku (obecnie budynek nr 40), zyskując kilka pomieszczeń gabinetowych, salkę na laboratorium elektrotechniki samochodowej oraz obszerną halę laboratoryjną. W tym budynku mieści się do dzisiaj.
W pierwszym okresie, w którym nauczanie było prowadzone według czteroletniego programu studiów jednolitych, Katedra Maszyn Dźwigowych i Przenośnikowych prowadziła tylko wykład ogólny z dźwignic i przenośników dla wszystkich studentów Wydziału Mechanicznego oraz prace przejściowe i dyplomowe. Dobór aktualnych tematów oraz seminaryjna metoda prowadzenia projektów zmuszała studentów do samodzielnych poszukiwań konstruktorskich. Z chwilą wprowadzenia w roku akademickim 1948/49 dwustopniowego systemu studiów, znacznie wzrosło obciążenie dydaktyczne Katedry, a wobec zmienionych programów i celów uległy zmianie również treść i metody nauczania. Oprócz zajęć na studiach dziennych pracownicy Katedry prowadzili zajęcia dydaktyczne w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej NOT, która w 1955 roku została włączona do Politechniki Gdańskiej.
Po reorganizacji, w wyniku której powstał Wydział Budowy Maszyn oraz Wydział Mechaniczno-Technologiczny, Katedra prowadziła zajęcia na obu Wydziałach. Na Wydziale Budowy Maszyn dla specjalności Dźwignice i Przenośniki prowadziła wykłady z dźwignic i przenośników, ustrojów stalowych, z obsługi i eksploatacji dźwignic oraz z maszyn budowlanych. Dla tej specjalności prowadziła także prace przejściowe i dyplomowe. Ogólne wykłady z dźwignic i przenośników Katedra prowadziła dla innych specjalności Wydziału oraz dla studentów Wydziału Mechanicznego-Technologicznego. W okresie tym powstało laboratorium maszyn dźwigowych i wprowadzono pierwsze zajęcia laboratoryjne dla studentów. Dużo wysiłku włożyli pracownicy Katedry w wyposażenie laboratorium w odpowiednią aparaturę i sprzęt.
Po utworzeniu struktury instytutowej, w Instytucie Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn utworzono na bazie poprzednich Katedr odpowiednio: Zakład Pojazdów Mechanicznych i Zakład Maszyn Roboczych Ciężkich. Wyżej wymieniony Zakład Pojazdów Mechanicznych kontynuował zajęcia dydaktyczne związane ze specjalnością „Samochody i Ciągniki” na wszystkich istniejących na Wydziale rodzajach studiów. W Zakładzie Maszyn Roboczych Ciężkich realizowane były dwie specjalizacje: maszyny budowlane i drogowe oraz dźwignice i przenośniki.
Po przywróceniu systemu katedralnego, oba Zespoły w Katedrze Pojazdów i Maszyn Roboczych kontynuowały swoją działalność dydaktyczną. Zespół Maszyn Roboczych Ciężkich oparł zajęcia dydaktyczne na nowych metodach obliczeniowych mechanizmów i ustrojów stalowych obciążonych dynamicznie oraz rozszerzył tematykę prac przejściowych i dyplomowych. Dzięki energii i pracy dr. inż. Ryszarda Kościelnego powiększono zakres ćwiczeń laboratoryjnych, a z pomocą studentów Studium dla Pracujących powiększono liczbę stanowisk badawczych. Doc. dr inż. Jan Jur i dr inż. Ryszard Kościelny opracowali skrypt pt. „Statyka ustrojów maszyn roboczych ciężkich”. W związku z pozyskaniem nowego pomieszczenia laboratoryjnego, Zespół Maszyn Roboczych Ciężkich opracował i wdrożył nową koncepcję laboratorium dydaktyczno-badawczego.
