W Katedrze kierowanej przez doc. O. Olszewskiego wprowadzono nowe przedmioty: Tribologię i Tribotechnikę, Podstawy Niezawodności w Budowie Maszyn, Podstawy Eksploatacji Maszyn. Wprowadzono zajęcia laboratoryjne z Podstaw Konstrukcji Maszyn a także zapoczątkowano bardzo istotny kierunek rozwoju dydaktyki PKM, komputerowe wspomaganie konstruowania, uruchamiając komputerowe laboratorium w Katedrze.
W Katedrze pod kierownictwem doc. O. Olszewskiego wzrosła znacznie liczba prac konstrukcyjno eksploatacyjnych dla przemysłu, szczególnie w zakresie inżynierii łożyskowania i układów napędowych. Do szczególnych osiągnięć tego okresu zaliczyć trzeba opracowanie przez doc. O. Olszewskiego łożyska ślizgowego wzdłużnego nowej generacji z odkształcalnym pierścieniem panwiowym zamiast tradycyjnych klocków, badania nad wdrożeniem wybranych materiałów ceramicznych w węzłach ślizgowych oraz modernizację układów łożyskowych w całym szeregu turbin wodnych i parowych.
Ostatnia reorganizacja Wydziału nastąpiła 1 stycznia 1992 r., kiedy to połączono dwa wydziały: Wydział Budowy Maszyn i Wydział Technologii Maszyn i Organizacji Produkcji w jeden wydział o nazwie z przed 52 lat: Wydział Mechaniczny. Katedra Konstrukcji i Eksploatacji Maszyn pozostała przy swojej nazwie, kierownikiem pozostał nadal doc. O. Olszewski, przy czym na okres dwóch lat (01.02.1995 - 28.02.1997) doc. O. Olszewskiego zajętego pracą naukową, w pełnieniu obowiązków kierownika Katedry zastąpił dr hab. inż. Antoni Neyman.
Od 1 października 1994 r. Zespół Maszyn i Urządzeń Przemysłu Spożywczego oddzielił się od Katedry tworząc samodzielny Zakład pod kierownictwem dr hab. inż. Jana Knyszewskiego.
W tym okresie ważnymi wydarzeniami w Katedrze były: przyznanie dr hab. inż. Tadeuszowi Stolarskiemu, aktualnemu pracownikowi Brunel University of West London i byłemu wieloletniemu pracownikowi Katedry, tytułu profesora w Polsce a następnie w Anglii, zdobycie stopni naukowych dr hab. przez dr inż. Antoniego Neymana w 1994 r i przez dr inż. Jana Sikorę w 1996r.
Od 1997 r. obowiązki kierownika Katedry przejął prof. dr hab. inż. Antoni Neyman, który tytuł profesora uzyskał w roku 2004. W latach 1997 - 2004 kontynuowano kierunek rozwoju Katedry wytyczony przez docenta Olgierda Olszewskiego, który przeszedł na emeryturę w roku 2002. Do ważniejszych osiągnięć Katedry w tym czasie trzeba zaliczyć przeniesienie do nowego pomieszczenia laboratorium badawczego Katedry połączone z gruntowną jego modernizacją. W ramach inwestycji, finansowanej przez KBN, podjętej przez cały zespół Katedry, wymieniono we wszystkich stanowiskach badawczych układy obciążające (hydrauliczne) wprowadzając nowoczesne, zwarte stacje zasilające. Wykonano nowe układy napędowe z falownikowym zasilaniem. Wykonano nowe układy pomiarowe. Potencjał badawczy powiększony został o kilka nowych stanowisk badawczych: maszynę MWO do badań zmęczeniowych łożysk ślizgowych poprzecznych oraz dwa testery do badań zmęczeniowych materiałów łożyskowych na próbkach i dwa tribometry do badań skojarzeń ślizgowych w warunkach ruchu posuwisto-zwrotnego. Laboratorium przeniesiono do zabytkowego budynku starej kotłowni, gruntownie wyremontowanego i dostosowanego do potrzeb laboratoryjnych. W październiku 2005, w ramach obchodów jubileuszu 60-lecia Politechniki Gdańskiej i 100-lecia politechniki w Gdańsku, laboratorium badawczemu Katedry nadano uroczyście imię inż. Bogusława Niemkiewicza.
Jedną z zasadniczych specjalności Katedry, wprowadzoną i rozwiniętą przez docenta O. Olszewskiego stała się inżynieria łożyskowań turbin wodnych i parowych. W tym zakresie wykonano wiele istotnych prac dla przemysłu dotyczących inżynierii łożyskowań ślizgowych. W obszarze dydaktyki wprowadzono kilka nowych przedmiotów: Nowoczesne Napędy Mechaniczne, Komputerowe Wspomaganie w Projektowaniu Maszyn, Obliczeniowa Analiza Części Maszyn, Wspomagana Komputerowo Optymalizacja Elementów Maszyn.
W roku 2006 dr inż. Michał Wasilczuk uzyskał stopień dr habilitowanego, w roku 2009 objął stanowisko prodziekana Wydziału Mechanicznego ds. rozwoju. We wrześniu 2009 został 8-ym z kolei kierownikiem Katedry.
W roku 2010, w wyniku restrukturyzacji, Katedra KKiEM została połączona z Katedrą Pojazdów i Maszyn Roboczych, i otrzymała obecną nazwę - Katedra Konstrukcji Maszyn i Pojazdów. Kierownikiem jej został dr hab. inż. Michał Wasilczuk, prof. nadzw. PG. W ramach Katedry KMiP wydzielono trzy zakłady: Zakład Inżynierii Medycznej (pod kier. dr. inż. Pawła Romanowskiego, doc. PG), Zakład Konstrukcji i Eksploatacji Maszyn (pod kier. dr. hab. inż. Michała Wasilczuka, prof. nadzw. PG) oraz Zakład Pojazdów (pod kier. prof. dr. hab. inż. Jerzego Ejsmonta, prof. nadzw. PG)
Od roku 2021, w wyniku połączenia niegdysiejszego Wydziału Mechanicznego z Wydziałem Okrętowym i Okrętownictwa w Wydział Inżynierii Mechanicznej i Okrętownictwa oraz powstaniem nowej struktury, Katedra Konstrukcji Maszyn i Pojazdów jest Zakład Konstrukcji Maszyn i Inżynierii Medycznej i - wraz jeszcze z pięcioma Zakładami (Hydrauliki i Pneumatyki, Mechaniki i Obiektów Bezzałogowych, Mechaniki Stosowanej i Biomechaniki, Mechatroniki, Pojazdów Mechanicznych i Technik Militarnych) tworzy Instytut Mechaniki i Konstrukcji Maszyn.
[Zasadniczą część materiału opracowali: mgr inż. Edward Gill i prof. dr hab. inż. Antoni Neyman.]
