Był także autorem wielu prac konstrukcyjnych, między innymi takich jak: „Tłoczniki i wykrojniki do części samochodu Star i motoroweru Komar” (1956), „Podwozie specjalne do jednostki pływającej” (1965), „Naczepa dłużycowa” (1966), przyczepa do transportu, konserwacji i transportu kabli o masie 15 ton, wyposażona we własny silnik i mechanizmy do rozwijania i zwijania kabli (1967), „Nowy sposób uruchamiania hamulca pomocniczego samochodu Star 660M1” (1969), „Urządzenie do badania przyczepności opon samochodów ciężarowych, o rozmiarach: 8.25¸12.00-20 do nawierzchni drogi, suchej lub mokrej” (1990).
Był również współautorem zespołowych konstrukcji, takich jak: „Redukcyjne przekładnie zębate” (1953), „Projekt odbudowy suwnicy w stoczni rzecznej w Głogowie” (1955), samochody specjalne (1951-1952 i 1957-1959), „Ruchoma stacja obsługi na bazie furgonu Nysa” (1961), „Podwozie wozu mieszkalnego” (1976), „Lekki wielozadaniowy transporter „Lewiatan” (2001).
Pełnił liczne funkcje organizacyjne i kierownicze: jako prodziekan Wydz. Budowy Maszyn (1973-1974), dyrektor Instytutu Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn (1974-1981), Dziekan Wydz. Budowy Maszyn (1981-1987), kierownik Katedry Pojazdów i Maszyn Roboczych (1974-1991), pełnomocnik Rektora do spraw Współpracy z Zagranicą (1960-1966), pełnomocnik Rektora do spraw współpracy z Hochschule w Bremen (1981-1999).
Był wieloletnim członkiem rad naukowych: Instytutu Transportu Samochodowego w Warszawie, Ośrodka Badawczo Rozwojowego Przemysłu Oponiarskiego w Poznaniu, Rady programowej czasopisma „Technika Motoryzacyjna”. Był członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Naukowego Motoryzacji.
Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1974), Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski (1983) i Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1983). Od 1992 był Honorowym członkiem Senatu Hochschule w Bremen. Zmarł 27 lipca 2001 roku i został pochowany na cmentarzu komunalnym Srebrzysko.
Prof. Alfred Rachalski urodził się 12.12.1913 roku w Przemyślu w rodzinie nauczycielskiej. Studia inżynierskie odbył na Politechnice Warszawskiej. W czasie wojny przebywał w Warszawie, i brał udział w Powstaniu Warszawskim jako sanitariusz. W październiku 1945 r. rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Maszyn Dźwigowych i Przenośnikowych Politechniki Gdańskiej. W latach 1949-1951 został wysłany do Holandii i Węgier w celu odbioru dźwigów z importu. W 1955 roku jako adiunkt mgr inż. powołany został na stanowisko docenta. W roku akademickim 1956/57 otrzymał nominację na Kierownika Katedry Teorii Mechanizmów. Po odejściu na emeryturę prof. Łukasiewicza w 1959 r. został Kierownikiem Katedry Maszyn Przenośnikowych. Po otrzymaniu tytułu profesora nadzwyczajnego w 1965 r. został kierownikiem nowo utworzonej Katedry Maszyn Dźwigowych i Budowlanych, która powstała z połączenia Katedry Maszyn Dźwigowych i Przenośnikowych z Katedrą Maszyn Budowlanych. Był promotorem prac doktorskich mgr. inż. Zygmunta Wierzchowskiego (obrona w 1963 roku) oraz mgr. inż. Jana Jura (obrona w 1967 roku). W lutym 1968 roku przerwał pracę w Katedrze z powodu skierowania go do pracy dydaktycznej w Narodowym Uniwersytecie Zairskim - Lovanium w Kinszasie, gdzie przebywał do końca września 1972 roku. W tym też roku po powrocie do kraju odszedł na emeryturę. Od 1966 roku był członkiem Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Był znanym i cenionym naukowcem i dydaktykiem.
W latach 80. prof. A. Rachalski utworzył największą na Wybrzeżu konspiracyjną bibliotekę zawierającą książki, czasopisma, ulotki, plakaty itp. - ukazujące się poza zasięgiem cenzury. Zbiory te udostępniał zainteresowanym. Po 1989 roku większość bogatego księgozbioru przekazał do bibliotek i zbiorów prywatnych, m.in. do Biblioteki PAN w Gdańsku. Dzięki staraniom Profesora w 1991 r. wyszło pierwsze polskie wydanie ”Opowiadań kołymskich” Warłama Szałamowa, w przekładzie Juliusza Baczyńskiego, a w rok później ukazał się pamiętnik polskiej Żydówki zatytułowany „Hana”. W ostatnich latach życia, Profesor napisał szereg szkiców literackich, wspomnieniowych, publicystycznych, które przekazywał pocztą internetową szerokiemu gronu swych przyjaciół. Można mieć nadzieję, że kiedyś ukażą się one drukiem. Szkice te oraz liczna korespondencja świadczą o niezwykle bogatej i wszechstronnej wiedzy Profesora. Zmarł 12.02.2003 roku i został pochowany na cmentarzu w Gdańsku-Oliwie.
Doc. dr inż. Jan Jur urodził się 05.02.1922 roku w Chojnicach. W roku akademickim 1951/52 rozpoczął pracę jako student Wydziału Mechanicznego w charakterze zastępcy asystenta w Katedrze Maszyn Dźwigowych i Przenośnikowych. Wykonywane wówczas przez Katedrę prace dla portów morskich nasunęły tematykę jego pracy doktorskiej, którą obronił w 1967 roku. Promotorem był prof. Alfred Rachalski. Na stanowisko docenta powołany został w 1972 roku. Jan Jur jest współautorem skryptu pt.: „Statyka ustrojów maszyn roboczych ciężkich”. Przez wiele lat współpracował z Ośrodkiem Badawczo-Rozwojowym Dźwignic i Urządzeń Transportowych w Bytomiu - Oddział w Gdańsku przy projektowaniu żurawi na rynek krajowy i na eksport, z Fabryką Urządzeń Okrętowych „Techmet” przy projektowaniu chwytni kontenerowych oraz z Polskim Rejestrem Statków przy opracowywaniu przepisów dotyczących żurawi pływających o dużym udźwigu. W 1991 roku odszedł na emeryturę jako zasłużony naukowiec i dydaktyk, cieszący się również uznaniem naukowców spoza uczelni. Zespół, w którym pracował, wyraźnie odczuł odejście swojego znakomitego Kolegi. Zmarł w sierpniu 2001 roku.
